پارس مداد: بچه‌ها، به‌طور فطری دوست دارند که قرآن را یاد بگیرند و می‌توانند قرآن را حفظ کنند؛ همه چیز بستگی به روش ما دارد.
مرد، به حافظه‌اش رجوع می‌کند. چند سوره کوتاه، بیش‌تر از حفظ نیست؛ همان سوره‌هایی که در کودکی یاد گرفته بود. ناگهان طعم نوستالژیک خانه مادربزرگ و نقل‌های بیدمشکی که بعد از خواندن قرآن جایزه می‌گرفت، در ذهنش زنده می‌شود، اما از همه شیرین‌تر، همان آیه‌هایی است که در ذهنش مانده است. او دوست دارد به فرزندش کمک کند تا او هم از کودکی، حفظ قرآن را به بزرگی، یادگار ببرد.
این روزها، موضوع حفظ قرآن توسط کودکان، بسیار بیش از گذشته، جدی گرفته می‌شود و بچه‌ها، قبل از ورود به مدرسه، دست‌کم یک سوره از کتاب آسمانی را در حافظه دارند؛ اما این مسیر سبز، چه‌طور و از کجا شروع می‌شود؟
با داستان شروع کنید
«لیلا گنج‌روان»، بیش از ۱۰ سال است که به کودکان قرآن می‌آموزد. او معتقد است که کودکان، بعد از سن چهار سالگی، می‌توانند قرآن را حفظ کنند؛ چون پیش از این سن، از قدرت بیان کافی برخوردار نیستند، اما برای شروع، این استاد قرآن، به نکته‌های جالبی اشاره می‌کند:
– معمولا بچه‌های بین چهار تا هفت سال، آمادگی خوبی برای حفظ قرآن دارند.
– از بیان و گفته‌های بچه، می‌توانید متوجه شوید که توان حفظ قرآن را دارد یا نه. می‌توانید شعری قرآنی را بخوانید و کم‌کم، توجه او را به قرآن و این موضوعات جلب کنید.
– کلید آیه‌های قرآنی را در یک گفت و شنود، از بچه بخواهید و ذهنیت‌های او را بسنجید تا شور و شوق او را در مورد موضوع‌های قرآنی دریابید.
– داستان سوره را برای کودکان بیان کنید. وقتی کم‌کم به داستان آن سوره جذب شدند، قرآن را آهنگین بخوانید.
– سعی کنید فضای آموزشی را برای آموزش قرآن انتخاب کنید که هم محیط شادی باشد و هم قرآنی. برای آموزش قرآن، وسایل کمک‌آموزشی را هم جدی بگیرید.
اول معنای قرآن، بعد حفظ
«زهرا رزاق‌پور»، از جمله معلمانی است که سال‌هاست قرآن را با اشاره به کودکان آموخته و کودکان، از دو، سه سالگی، گاهی در کلاس‌های او به حفظ قرآن پرداخته‌اند. او، علاقه بچه‌ها به قرآن را حسی فطری می‌داند که در تمام ادیان و میان همه کودکان و کتاب‌های آسمانی وجود دارد، اما باید با این حس فطری، برخوردی صحیح شود.
– کافی است بخواهید فرزندتان با قرآن آشنا شود و در شروع، او را یک دوره، در یکی از کلاس‌های قرآنی ثبت‌نام کنید. این‌طور، شناخت بهتری نسبت به زمینه‌های توانمندی او به دست خواهید آورد.
– این‌که فرزندمان را در رشته حفظ وارد کنیم یا روخوانی و…، تجربه‌ای است که در همین دوره کوتاه اولیه، متوجه آن می‌شوید، ولی هیچ اصراری به حفظ نداشته باشید. فقط بگذارید تجربه کند.
– باید بدانیم که حفظ، به‌تنهایی، فایده‌ای ندارد؛ چون محفوظات ذهنی، اگر با معنا و مفهوم همراه نباشند، ماندگار نیستند. این همراهی و در کنار هم بودن است که موجب می‌شود آیاتی که کودک ما حفظ کرده، اول در رفتار او دیده شود و سپس در ذهن او، مانا باشد.
– باید کودکان ما، در فضاهایی قرآن را بیاموزند که به معنا و مفهوم قرآن هم توجه می‌شود که البته بیش‌تر مراکز قرآنی، به این موضوع توجه می‌کنند.
– سن شروع قرآن، به کودک بستگی دارد. شاگردی داشتم که دو ساله بود که وارد کلاس ما شد. مادر، او اصراری به موضوع حفظ نداشت. فقط می‌خواست او، در فضای قرآن قرار بگیرد. او، پیش از این‌که به مدرسه برود، جزء ۳۰ قرآن را حفظ کرد.
– این روزها، بیش‌تر مراکز، با نقاشی، کاردستی و بازی، مفاهیم قرآنی را به کودکان یاد می‌دهند که این موجب می‌شود قرآن، در ذهن بچه ماندگار شود.
چند نکته ظریف
حافظه محض؛ شاه‌کلیدی که بچه‌ها دارند
– حضرت محمد(ص) می‌فرمایند: «آن‌چه در کودکی به حافظه سپرده می‌شود، مانند نقشی است که بر سنگ حک می‌شود که هیچ‌گاه محو نخواهد شد.» بر اساس این اصل، کودکی، بهترین فرصت دوستی با قرآن است؛ به شرط آن‌که ما، زمینه‌های آن را فراهم کنیم.
– مشکلاتی مثل عواطف خاص بچه‌ها ودل‌بستگی شدید به خانواده، آشنا نبودن به حروف الفبا و…، حفظ قرآن در کودکی را دشوار می‌کند، اما «حافظه محض»، امکانی است که بچه‌های ما، فقط در سنین قبل از شش سالگی، از آن برخوردارند و باید جدی گرفته شود. حافظه محض، یعنی یک ضبط‌صوت خیلی قوی در ذهن بچه‌ها که به آن‌ها امکان می‌دهد هرچه را که می‌شنوند، به خاطر بسپارند.
– از ابتدای خلقت، قصه و بازی، برای انسان جذابیت داشته است. آیه‌های قرآنی هم پُر است از داستان. باید کاری کنیم که این داستان‌ها، پلی شوند برای ورود فرزندان‌مان به عالم قرآن.
– اگر ذهنیت بدی نسبت به فضاهای مذهبی دارید، اول، خودتان نسبت به این موضوع، خوب تحقیق کنید. شاید اشتباه دیگران موجب شده باشد شما، از یک تجربه خوب محروم شوید.
منبع : niniha
[ad_2]
