هدف از قصه گویی برای کودکان در روانشناسی

ادبیات کودکان شامل قصه، شعر، نمایش، افسانه و داستان است. ادبیات کودکان عبارت است از تلاشی هنرمندانه در قالب کلام، برای هدایت کودک به سوی رشد، با زبان و شیوهای مناسب و در خور فهم او.

به بیانی دیگر، ادبیات عبارت است از چگونگی تعبیر و بیان احساسات، عواطف و افکار به وسیله کلمات در اشکال و می کنند یا خردسالان خود خالق آن هستند.

ادبیات، کودک را در همه اوقات زندگی پرورش میدهد و باعث مسرت خاطر، وسعت تخیلی و قوت تصور او می شود و نیز نیروی ابتکار و ابداع به او میبخشد.

قصه و داستان از گذشته های دور در فرهنگ ما وجود داشته و نقش آنها در شکل گیری شخصیت افراد مهم است.

داستان ها و اشعاری که کودکان می خوانند و می شنوند، اثری عمیق در فکر و روحیه آنان میگذارد و آنان را برای رویارویی با مسائل رشد و معاشرت با دیگران آماده میسازد و نیز در درک و فهم مشکلات زندگی آنان را یاری می کند.

ادبیات کودک، به ویژه در زمینه های زبان آموزی و آموختن کلمات تازه به کودکان، نقش قاطعی دارد.

_ اصطلاح قصه گویی این موضوع را ممکن است به ذهن برساند که قصه صرفاً برای سرگرمی است.

در حالی که قصه ها به ما می گویند در این جهان چگونه باشم و این فرصت را می دهد تا دیدگاه خود را نسبت به واقعیت تغییر دهیم، به عبارت دیگر قصه ها بیانگر باورهای افراد در بارهی خودشان است.

هنگامی که یک قصه گفته می شود موضوع شکل می گیرد، مسائل مختلف آشکار می شود و شخصیتها و اشیای قصه با افکار و هیجان ها و رفتارهای خاص پاسخ میدهند.

هنگامی که یک کودک به قصه گوش فرا میدهد ممکن است با یک شخصیت، با یک موضوع یا یک حادثه در قصه همانند سازی کند.

در نتیجه، همانند سازی را به زندگی خود فرافکنی (در فرافکنی ما آنچه را که خودمان هستیم در دیگران می بینیم) می کند.

علاقه وی به افکار، احساس ها و رفتارهای شخصیتهای قصه به او اجازه می دهد تا در تجارب شخصیتهای قصه سهیم باشد و باورها، افکار وتجارب هیجانی این شخصیتها را بر خود فرافکنی کند.

در نتیجه می تواند به صورت فرافکنانه بر پریشانی های هیجانی خود غلبه کند.

به طور مثال وقتی کودک با همانندسازی خود با شخصیت شجاع داستان می تواند آرام آرام با دلایل ترسهای خود آشنا شده و با آنها مقابله کند.

بدین طریق بخش عمده ای از اضطراب های شایع دوران کودکی را از خود دور کرده و به آرامش می رسد.

در مجموع اهداف گوناگون قصه گویی عبارتند از:

۱. کمک به پرورش قدرت بیان و عواطف و افکار کودکان.

۲. تقویت و پرورش نیروی تخیلی در کودکان.

۳. تحریک قوه ابتکار و ابداع در کودکان.

۴. ایجاد عشق و علاقه به ادبیات در کودکان.

۵. رشد اعتماد به نفس کودک و علاقه مند کردن او به آزادی و عدالت اجتماعی،

۶ برآورده کردن نیازهای عاطفی کودک و آماده کردن او برای دریافت پیام های اخلاقی و انسانی و شهروندی خوب بودن می دانید که داستان و قصه نقش بسیار مهمی در تکوین شخصیت کودک دارد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

18 − 14 =

در خبرنامه مقالات ما عضو شوید

مارا در شبکه های اجتماعی دنبال کنید