شنای کودکان در آب، انچه باید بدانید

شنای نوزاد در ۱۸ ماه اول زندگی کودک با شنای واقعی و سنتی رابطۀ مستقیمی ندارد و در واقع وقتی برای چنین سنی واژۀ شنا به کار می بریم باید قاعدۀ این کلمه را در گیومه قرار دهیم. چون در مورد نوزاد، شنای صحیح به معنای حقیقی آن مدنظر نیست در این صورت می توان از داشتن مربی ورزش صرف نظر کرد.

آب استخرچه ای که برای شنای نوزاد به کار می رود باید به طور یکنواخت با گاز کلر و کلر دی اکسید آغشته باشد. در صورتی که عمل کلریزه با دست انجام گیرد امکان آن هست که کلر به طور نامتناسب و نامساوی تقسیم شده و در نقاط مختلف آب به مقدار زیادی متراکم گردد.

توصیه می شود دربارۀ آنچه با شنای نوزاد ارتباط پیدا می کند یک کتابچه یادداشت روزانه تنظیم کنید تا بدین وسیله بتوانید به نحو مطلوب تری شاهد و ناظر پیشرفت های کودکتان باشید. اگر شما این موارد را یادداشت کنید هرگز عصبانیت به شما دست نداده و ضمناً در فهم و درک رفتار کودک خویش موفق تر خواهید بود.

اهمیت و ارزش ورزش شنا برای تامین تندرستی امری مسلم تلقی می گردد ولی صحت این امر در مورد کودکان در معرض خطر از آنها نام برده می شود بستگی به تحقیقات علمی و معاینات مربوطه دارد که هنوز به فرجام نرسیده است.

بنابراین اگر مادری در زمان بارداری یا هنگام وضع حمل با دشواری هایی روبه رو باشد باید در هر حال برای احتیاط، نظر پزشک کودک خواسته شود که آیا کودک می تواند تعلیم شنا ببیند یا خیر؟

زیرا ممکن است که طفل فاقد عکس العمل های لازم برای ادامه حیات باشد و از طریق شنای نوزاد در معرض خطر قرار گیرد. فقط در طول سال اول زندگی می توان در مورد این کودکان اطمینان پیدا کرد که آیا خطری متوجه آنها می شود یا خیر.

پیش بینی های لازم برای شنای نوزاد بلافاصله پس از ترک زایشگاه آغاز می شود. این پیش بینی ها باید در اصل شامل سه نکته زیر باشد: 

حرارت آب حمام را به تدریج تا ۳۲ درجه پایین بیاورید؛ کودک را با آب آشنا کنید؛ والدین عادت کنند که بچه را با اطمینان در آب نگهدارند.

حرارت آب استخر آموزشی برای شنای نوزاد ۳۲ درجه باید باشد. تجربه نشان داده است که در این درجه حرارت آب، کودکان سرما نمی خورند ولی به اندازۀ کافی احساس سرما می کنند که فعالیت و تحرک خود را افزایش دهند. 

چون نوزادان در هفته ها و ماه های اول زندگی به وسیله استحمام روزانه به حرارت ۳۵ درجه عادت می کنند، تغییر ناگهانی درجه آب ممکن است به سلامتی آنها صدمه بزند. بدین جهت توصیه می شود کودکان را به تدریج با آب سردتر عادت دهید.

 به این معنی که یک اسفنج یا یک لیف را با آب کمی سردتر مرطوب سازید و قسمت های مختلف بدن کودک را با آن مالش دهید. بهترین موقع این کار بعد از حمام کودک و در همان وان خود اوست. اگر شما ابر را به پشت و پشت گردن کودک بکشید او سریع تر و عمیق تر و بهتر تنفس می کند و به این ترتیب همزمان با عادت دادن کودک با آب سرد کمک به تقویت دستگاه تنفس او نیز کرده اید.

با کودک به داخل وان بزرگ حمام بروید.

تا اینجا در شما احساس اطمینان بیشتری به وجود آمده است و در اثر استفاده از آب سردتر، برای استحمام کودک، درجه حرارت آب را در وان کاهش داده اید بدون اینکه از طرف کودکتان مورد اعتراض قرار گرفته باشید.

زمانی که ناف نوزاد افتاد، استحمام کودک را از وان کوچک به وان بزرگ منتقل کنید. البته حالا دیگر درجه حرارت آب باید از ۳۴ درجه تجاوز نکند. در سن پنج هفتگی باید کودک شما آنقدر پیشروی کرده باشد که ۳۲ درجه حرارت آب، او را به هیچ وجه ناراحت نکند.

اکنون همراه کودک خود داخل آب شوید زیرا در این صورت می توانید کودک را بهتر نگه دارید و حرکات او را کنترل کنید تا اینکه شما خارج از آب باشید. به خصوص تماس بدن خود با کودک به او اطمینان خاطر بیشتری می دهد.

بدین وسیله به او کمک می کنید که زودتر و بهتر به موقعیت جدید عادت کند. ناراحتی های اولیه به زودی برطرف خواهد شد. اگر شما کودک را به روی سینه خود بچسبانید و با دست، پاها و ستون فقرات و پشت او را ماساژ دهید، در این حالت او احساس راحتی می کند و پاهای خود را به طور شدید حرکت می دهد، به خصوص وقتی که شما کف پاهای کودک را به دست ها و یا ران های خود تکیه بدهید.

آب پاشیدن تدریجی به بدن کودک، فعالیت او را افزایش می دهد.

به این امر توجه کنید که خود شما کاملاً راحت، سر حال و آسوده خاطر باشید. جهت حفظ تعادل کودک کافی است دست خود را به پشت کودک بگذارید و با دست دیگر گهگاه کمی آب به پشت گردن او بپاشید، در این حالت ملاحظه خواهید کرد چگونه بر فعالیت کودک افزوده می شود.

آب پاشیدن بعدها می تواند کمی شدیدتر صورت بگیرد، به طوری که آب سر و صورت کودک را فرا گیرد، اگر در این موقع کودک شما دچار گلوجستگی یا سرفه گردد با کوبیدن دست به پشت او کمکش کنید.

چگونه با کودک در آب بازی کنیم؟

نوزاد چهار تا شش هفته ای هنوز اشیاء اطراف خود را به وضوح تشخیص نمی دهد چه رسد به اینکه آنها را مورد هدف قرار دهد. بنابراین نباید انتظار داشته باشید که کودک توجه خود را به اسباب بازی هایی مانند مرغابی، ماهی و دوش دستی یا به آبی که به او می پاشید مبذول دارد.

با وجود این لازم است شما مکرر و به طور متنوع با آب بازی کرده و هر بار شعف و شادی خود را نسبت به آب ابراز کنید. در آغاز شاید این کار فقط وسیله تفریح خود شما را فراهم کند ولی مطمئناً بدون اثر بعدی در کودکتان نخواهد بود.

رویدادهایی را که کودک اکنون بدون شرکت در آنها، در اطراف خود احساس می نماید بعداً به تدریج توجه او را جلب می کند و تقلید او را برمی انگیزد و او را وادار می کند که در آنها شرکت کند.